Marc Lelangue Trio (B) Blues Booze 'n Blues Brussel (06-02-2020) reporter: Steven Kauffmann - photo credits: Anja Cleemput info club: Booze 'n Blues info band: Marc Lelangue © Rootsville 2020

De “Booze ’n Blues” is een piepklein cafeetje in Brussel, niet aan de haven, maar aan de Sint-Gorikshallen. De Blues gutst er al enkele decennia uit de jukebox en vanavond zelfs live voor een dapper publiek dat als haringen in een ton kwam genieten van Marc Lelangue on vocals en akoestische gitaar, en jawel, Lazy Horse op de mandolinen en slide guitar, mondharmonica en dé René Stock op zijne upright bass in een hoekje van het eveneens mini-podium.

Monsieur Lelangue stak fluks van wal met “Blue River Rising” en eveneens eigen compositie “Empty Love Blues” (met de snijdende zinssnede “You don’t belong to me”) zeer smaakvol opgeluisterd door Lazy Horse on his mouthharpken. Na de smart volgde dan “Forgive me please” over een man die graag pendelde tussen twee dit van elkaar onwetende dames, een dancing songh (maar zelfs op één tegel ging dit hier vanavond al niet meer want het was drummen tot en met, maar dat kon de pret niet drukken). “Jolie Louise” gedijde lekker op Claptoneske gitaarriedels en een al even zalige mandoline. 

Na Jimmy Reeds “Baby What you want me to do” was het weer tijd voor eigen werk in “Don’t pity me”, en “Lost Lovers Blues” werd door een positievere noot gevolg in “Loving in my baby’s arms”.  Het spelniveau was leuk en hoog, zoals verwacht, en met het door Joe Cocker gekende “Mississipi Heavy Water Blues” mocht de ambiancefactor weer wat omhoog en geraakten de door de menigte voor “Due Dime Blues” en een sanitaire noodstop.

Naast pilsjes was er ook een verdienstelijk “Bourbon Street” en met “Singy Mama” deden de dames in het publiek ook lustig mee ! Een beklijvend “Take me back” deed ons rillen en hopen maar dat ook “Blues Widow” niet al te autobiografisch mag zijn voor velen onder ons. De heren sloofden zich klassevol uit en “Too Lazy” was dus zeker ironisch voor deze heerlijke avond vol likkebaarden voor de kenners en Co. Orgelpunt was een vinnig “Goodmorning Little Schoolgirl”. Graag tot wederziens, Mr Lelangue !